Skocz do zawartości
ChomikRonaldo

Infamous 2

Rekomendowane odpowiedzi

logoxu.png

Bycie superbohaterem nie zawsze oznacza sławę, szacunek i ułatwione życie. inFamous 2 pokazuje nam, że za mocą równym krokiem podąża odpowiedzialność, która potrafi ściągnąć człowieka, a raczej bohatera, na ziemię i odcisnąć na nim swoje piętno. Cole jest idealnym przykładem do słów wypowiedzianych przez Platona – „Miarą człowieka jest to, w jaki sposób wykorzystuje on swoją moc”.

W pierwszej części gry (uwaga, będą spoilery) Cole jest zmuszony pokonać niejakiego Kesslera, który dba oto, aby był gotowy do walki z Bestią poprzez liczne starcia oraz poświęcenia. Jednym z ostatnich testów kuriera jest pokonanie samego Kesslera. W międzyczasie poświęcił on jego ukochaną Triss, by wzmocnić psychicznie Cole’a, a w dodatku zostawia go Zeke, którego świat przesłoniła wizja pozyskania mocy, na które lecą laski (koniec spoilerów). Teraz Zeke stara się naprawić przyjaźń z Cole’em, a przy tym odzyskać jego zaufanie poprzez nieograniczone wsparcie i pomoc w walce z Bestią. W dodatku pomaga mu agentka Kuo, wiedząca o Bestii wszystko. Może i jest to spoiler, ale w śladowej ilości, bowiem to dopiero pierwsze dziesięć do piętnastu minut gry.

infamous220110201113904.jpg

Początek rozgrywa się jeszcze w Empire City, którego Cole nie chce zostawić ze względu na Bestię, która dopiero się pojawiła. Musi z nią stoczyć starcie, ale jego moce nie są dostatecznie silne, więc ledwo uchodzi z życiem. Następnie przybywa do New Marais, które musi obronić właśnie przed nią, co daje mu do myślenia. Cole musi rozwinąć swoje moce w obliczu katastrofy. Czasu ma niewiele, szans jeszcze mniej, ale wie, że musi to zrobić. Nie bez powodu jest, kim jest.

Do Cole’a, oprócz Zeke’a, dołącza, jak już wiecie, Kuo, a później również jej zupełne przeciwieństwo - Nix. Kuo w swoich działaniach chce odnieść sukces oraz ograniczyć liczbę ofiar, które mogą ponieść śmierć, a nie powinny. Natomiast Nix dąży do celu po trupach – dla niej liczy się tylko chaos i rozpierducha, a rzeź niewiniątek jej całkowicie nie przeszkadza, a nawet bawi. Od wybranej przez nas ścieżki zależy też nasz arsenał, ale tego elementu rozwijać nie będę, by wam nie psuć zabawy.

infamous220110301071331.jpg

Teren New Marais jest przeogromny i różnorodny (w dużej mierze przez katastrofę). W południowej części znajdziemy piękne, zielone parki z katedrą, ale w części północnej sprawy nie mają się tak dobrze. Konflikt pomiędzy mieszkańcami, władzą i odmieńcami przybrał takiej wagi, że część północna w połowie jest zalana, natomiast druga połowa, ta przemysłowa, jest częściowo skuta lodem. „Gratisem” dorzucone zostały bagna. New Marais w dodatku nie jest wolne od wszelkiego rodzaju plugastwa. Zależnie od dzielnicy poruszają się tutaj mniejsze lub większe chłystki z bronią palną i granatami, ludzie panujący nad lodem lub potwory. Co jakiś czas zdarza się nam spotkać prawdziwego bydlaka, który na szerokość potrafi zająć całą dwupasmówkę i chodnik po jej obu stronach, jednak nie są to bossowie, lecz po prostu, ot takie… bydlaki. Nie są oni szczególnie wymagający, ale trzeba będzie się wykazać rozsądkiem i umiejętnością znajdywania słabych punktów przeciwników.

infamous220110330034259.jpg

Poruszanie się po mieście ułatwiają nam liny wysokiego napięcia, tradycyjna wspinaczka po blokach, szybowanie oraz nowość w serii – pionowe prowadnice znajdujące się na ścianach budynków, które w sekundę potrafią nas wrzucić na jego dach, a jeżeli nie, to na pewno znacząco i ekspresowo nas do tego przybliżyć.

Momenty karmy odbijają się nie tylko na wspomnianych już mocach, ale także na naszym wizerunku. Skóra złego Cole’a staje się po prostu szara, włosy wypłowiałe, ubrania wyprane w złym proszku, a nawet czerwone wargi oraz oczy tracą na kolorze. Natomiast dobry Cole wygląda jak najbardziej naturalnie, aż za nadto. Przechodnie dostrzegają jego uczynki, więc zależnie od karmy albo go okładają kamieniami, albo robią zdjęcia i nadmiernie dziękują, czy przepraszają za drobnostki, jak zajście drogi. Choć może nie ma tak częstych wyborów, jak w części pierwszej, to na pewno o wiele bardziej odbijają się na nas i dają o wiele więcej do myślenia. Nie raz musiałem chwilę pomyśleć nad tym, czy aby na pewno zrobić to, co zamierzałem. Na wybory ogromny nacisk wywierają Nix do pary z Kuo – obie baby wiele gadają i narzekają.

infamous220110406090312.jpg

Moce również różnią się zależnie od karmy, a możliwość ich zakupu pojawia się wraz z postępami w fabule. Nowość w serii, czyli odblokowywanie kolejnych mocy za wykonywanie wyzwań, jak zrzucenie dziesięciu przeciwników z dachu (swoisty substytut 21 sztuczek z pierwszej części, na pewno łatwiejszy) wprowadza pewnie urozmaicenie – niewielkie, ale jednak. Z czasem znajdujemy rdzenie energii, które wprowadzają nowe moce do naszego asortymentu. Niektóre są bardzo przydatne, ale inne po prostu zbędne, lub używane jedynie od czasu do czasu. W dodatku wszelkie ładunki zostały oddane bardzo ładnie, ale o tym później.

Fabuła, głównie przez momenty karmy, jest bardzo wciągająca, pozwala zżyć się z postaciami, z którymi mamy do czynienia – wierzcie mi, że to najbardziej widać pod koniec gry. Znalazło się tutaj miejsce na kilka zwrotów akcji, które należy przyjąć z otwartymi ramionami, najlepiej pełnymi ładunku elektrycznego, bo niewątpliwie się przyda. Jakby było mało wątku głównego, to czekają na nas misje poboczne, jednak wykonanie wszystkich nie nasyci nas tak bardzo, jak wykonanie tylko połowy. O co mi chodzi? Już spieszę z wyjaśnieniami, otóż motywy się powtarzają – robienie zdjęć potworom, niszczenie statku wraz z nań ładunkami, ratowanie bezbronnych ślicznotek z rąk potworów. To wszystko jest jak najbardziej w porządku, można się pobawić, ucieszyć ryjka, ale z wiadomych powodów za trzecim razem nie daje takiej frajdy, jak za pierwszym.

Kolejną nowością jest edytor misji. Użytkownicy pokazali, że mają pojęcie o grach i zasłynęli pomysłowością, poważnie. O ile niektóre polegają na zwykłym zarżnięciu wszystkich, o tyle niektóre powalają swoją prostotą, a przy tym dają mnóstwo frajdy, jak chociażby przelatywanie przez pierścienie, stanowiące bramki kontrolne, na czas. Duży plus dla twórców za takie posunięcie.

infamous220110411093309.jpg

Nie zabrakło również znajdziek w postaci 305 odłamków, rozmieszczonych w o wiele łatwiejszy do odnalezienia sposób, oraz 29 tajnych wiadomości pod postacią gołębi, których znalezienie w moim przypadku jest cięższym kawałkiem chleba. Jeszcze inną subtelną nowością jest częściowa destrukcja otoczenia, która w pierwszej części objawiała się poprzez wysadzanie samochodów. W iF2 dołożono również balkony, drzewa lżejszej postury oraz przystanki autobusowe, co przysparza nieco realizmu.

infamous220110411093250.jpg

Czas na grafikę. inFamous 2 zdecydowanie może się podobać, zarówno poprzez modele postaci, jak i otoczenie (przepiękna katedra, czy budynek spowity lodem). Spadków FPS nie doświadczyłem, ale nie umknęło mi jedno: cienie przeciwników stają się przeokropnie ząbkowate, kiedy taki przeciwnik jest spowity dymem, z niemalże gładkiego plugawca robi się nagle zlepek sporych pikseli, co kłuje w oczy. Jednak można przymknąć oko do połowy, patrząc na wykonanie burzy piorunów lub innych mocy Cole’a, bowiem zostały bardzo sumiennie przygotowane i oddane graczowi do zabawy, gra świateł w samym piorunie, rozświetlanie mroku, czy odchodzące na boki iskierki, brzmi nieźle i tak samo wygląda.

Świat, w którym żyje Cole MacGrath wciągnie nas na długie, świetnie spędzone godziny (koło trzydziestu), nie da się nudzić, może nawet poruszy opowiedzianą historią, zachęci do zwiedzania zakamarków miasta, w dodatku da posłuchać zręcznych dźwięków harmonijki i saksofonu, jeżeli muzyk nie zacznie uciekać na twój widok.

Plusy: długość rozgrywki, fabuła, syte moce, bardzo udana polska lokalizacja, stworzenie więzi z postacią

Minusy: monotonia zadań pobocznych, rzadkie babole graficzne

Ocena: 9-

  • Like 2

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

"a w dodatku zostawia go Zeke, którego świat przesłoniła wizja pozyskania mocy" - to zdanie dziwnie brzmi, a dokładnie "świat przesłoniła".

" a przy tym odzyskać jego zaufanie poprzez nieograniczone wsparcie i pomoc w walce z Bestią." - "nieograniczone wsparcie" troche tak dziwnie..

Ogólem recenzja jest naprawde ok, tylko czasami zdarzają się lekkie błędy ort.

+ :)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

"a w dodatku zostawia go Zeke, którego świat przesłoniła wizja pozyskania mocy" - to zdanie dziwnie brzmi, a dokładnie "świat przesłoniła".

" a przy tym odzyskać jego zaufanie poprzez nieograniczone wsparcie i pomoc w walce z Bestią." - "nieograniczone wsparcie" troche tak dziwnie..

Ogólem recenzja jest naprawde ok, tylko czasami zdarzają się lekkie błędy ort.

+ :)

Jakie to błędy ortograficzne?

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Recenzja jest dobra , ale z lekkimi wpadkami. Jest git : d

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

×