Skocz do zawartości
ChomikRonaldo

Red Dead Redemption

Rekomendowane odpowiedzi

Moja recenzja RDR. Zapraszam do czytania i konstruktywnej krytyki :)

dd.jpg

Pół roku temu zadebiutował bardzo dobry sandbox inFamous, ponad pół roku po nim poprzeczkę w tej kwestii podwyższył znakomity Assassin’s Creed II, a w marcu tego roku nie można było przejść obojętnie obok Just Cause 2, które okazało się przemiłym zaskoczeniem po pierwszej części tej serii. W maju tego roku światło dzienne padło na Red Dead Redemption od Rockstar. Po GTAIV, który de facto ma najwyższą średnią ocen na metacritic ze wszystkich gier na PS3(98/100), oczekiwania były niesamowicie wysokie. Czy R* podołało? Zapraszam do przeczytania recenzji.

Końcówka ery dzikiego zachodu. Osiągnięcia w postaci pociągów i brukowanych ulic zastępują kowbojów z krwi i kości oraz ich pojedynki. Główną postacią jest Jack Marston, który wyzbył się życia na bakier z prawem i postanawia prowadzić normalniejsze życie - ożenił się, a żona urodziła mu syna. Bardzo kocha swoją rodzinę, lecz rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki upomniał się o niego. Krótka piłka – albo postawi swoich dawnych kumpli przed wymiar sprawiedliwości, albo swoją rodzinę będzie widywać, już tylko na zdjęciach. Wybór był prosty. Dalszych dziejów wam nie zdradzę, bo bym zepsuł wam przyjemność z gry, ale mogę powiedzieć, że warto zagrać, chociażby żeby zobaczyć zakończenie, którego idea jest jedyna w swoim rodzaju.

Bardzo duży świat w Red Dead Redemption składa się z trzech stanów stworzonych na potrzeby gry. Różnią się od siebie zamieszkującą je ludnością oraz zwierzętami, krajobrazem i poziomem osiągnięć technicznych. New Austin, pierwszy stan, z którym mamy do czynienia, jest zdecydowanie największym. Tutaj pierwszy raz ostrogami dźgniemy konia w bok, albo sprawimy, że inny rewolwerowiec wyda ostatnie tchnienie. Powszechne jest również ujeżdżanie koni oraz wypasanie bydła, które lubi czasami zrobić „skok w bok”. Kolejne lokacje odblokowujemy w miarę postępów w grze. Następnie trafiamy do Meksyku. Nuevo Paraiso jest stanem, w którym bieda wygląda zza każdej skały i ruin. Stragany zastępują sklepy, a mieszkańcy żyją w nędzy. Ostatnim stanem, do którego zyskujemy dostęp jest West Elizabeth ze „stolicą” w Blackwater, które jest niezłym szokiem po dotychczasowych preriach, wsiach i miasteczkach. Ulice są brukowane, wszystkie budynki są z czerwonej cegły, a zamiast koni powszechne są automobile, ludzie nie chodzą w łachmanach, a w garniturach. Zachód West Elizabeth to lasy z pięknymi górami, które są częściowo zaśnieżone.

rdr2.jpg

W tych większych miasteczkach możemy się przespać(we własnym łóżku, bądź wypożyczonym), wypić trochę, zająć się hazardem poprzez mini gry, albo wybrać się na małe zakupy, bądź zarobić na swoich zdobyczach. Mini gry w postaci Pokera, Blackjacka, Liar’s Dice(kości), Five Finger Filet, czy Horseshoes(rzucanie podkową do celu) są dosyć wciągające, a najbardziej te dwie pierwsze, pomimo gry z CPU.

Przechodząc do misji popychających fabułę do przodu, to trzeba przyznać, że jest ich mnóstwo i traktują o wszystkim, co powinno być w pierwszoligowym westernie. Pomyśl o jakiejś tradycyjnej cesze porządnego westernu – bądź pewien, że tego doświadczysz(nie chcę konkretnie zdradzać, co spotkamy podczas gry, ale wierzcie mi, że zadania są bardzo zróżnicowane). Misje poboczne są rozsiane po całym świecie. Przy drodze, w miasteczkach, z dala od cywilizacji(wręcz wśród zwierząt). Sięgają od wymierzenia sprawiedliwości złodziejowi, przez obronę niewinnej kobiety, która zaraz może zostać zgwałcona, po zakopanie w ziemi gangu i jego dowódcy(za którego więcej pieniędzy dostanie się, kiedy będzie żywy w rękach szeryfa). Za misje poboczne otrzymujemy mniejszą lub większą sumkę, ale i nasze postępowania zostają odnotowane na paskach odpowiadających za sławę i honor. Pierwszy mówi o tym, jak bardzo znani jesteśmy. Drugi mówi o tym, czy nasze czyny czynią nas „badassem”, czy kowbojem działającym na korzyść ludności.

Podczas gry spotykamy ludzi, którzy swoją osobowością i historią odstają od tych, których mijamy w miasteczkach. Za przykład posłuży mi kobieta, która na imię miała Eva. Po raz pierwszy, gdy ją spotkałem właśnie była bita przez swojego męża, któremu starałem się przemówić do rozsądku. Mężczyzna zażądał 200$ zapłaty za nią, a więc nie pozostało mi nic innego, jak to uczynić. Wdzięczna Eva zaprosiła mnie do Las Hermanas, żeby ją odwiedzić za kilka dni. Tam się dowiedziałem od zakonnicy, że Eva znajduje się w okolicach Sepulcro. Po dotarciu tam okazało się, że ten sam mężczyzna ją właśnie zakopuje, a z ziemi wystaje jeszcze jej nie do końca zagrzebane ciało. W jej imię byłem zmuszony stoczyć pojedynek z tym tyranem, po wygraniu go misja Stranger dobiegła końca. Niektóre misje polegają po prostu na udaniu się w pewne miejsce, co jest minusem, ale naprawia, to fakt, że część tych misji jest bardziej rozbudowana.

rdr3.jpg

Jeżeli nadal wam mało uniwersum Red Dead Redemption, to jest jeszcze dużo rzeczy do zrobienia. Możemy wejść w posiadanie 16 strojów, które odblokowujemy poprzez określone wyzwania. Jest również możliwość odwiedzenia siedmiu kryjówek gangsterów i wyczyszczenia ich do cna, czasami uwalniając jakiegoś szeryfa, czy kogoś innego mało ważnego. Oprócz tego do dyspozycji jest jeszcze parę rodzajów challengów – sharpshooter, master hunter, treasure hunter i survivalist. Wyzwania sharpshooter polegają na zabijaniu zwierząt w konkretny sposób, np. podczas pobytu na pędzącym pociągu. Master hunter polega na zabijaniu i obdzieraniu ze skóry danych zwierząt i w określonej ilości. Treasure hunter różni się od pozostałych kategorii, albowiem chodzi w nim o odnajdywanie ukrytych skarbów, korzystając z niewiele nam mówiącego rysunku, który ma nam zastąpić mapę. Wyzwania survivalist polegają na zebraniu określonej ilości ziół.

Padło już tyle słów i określeń, a o broni jeszcze ani słowa. Zatem, do dyspozycji oddano nam kilka rodzajów rewolwerów, shotgunów, strzelb, ładunków wybuchowych, czy chociażby lasso i nóż. Część broni wpada w miarę postępów w grze, a część musimy sobie dokupić. Broni jest naprawdę dużo, ale najczęściej korzysta się z paru i uzupełnia się innymi w momentach, kiedy jest taka potrzeba. Jak się ma przełożenie broni na akcję? Otóż są doskonale widocznie różnice chociażby między tymi wszystkimi rewolwerami. Jeżeli ktoś nie zauważy różnicy, kiedy zabija kogoś na dwa-trzy strzały, a na raz, to musi zaufać w miarę czytelnym statystykom, które posiada prawie każda broń. W grze automatycznie ustawiony jest tzw. „auto-aim”, ale jeżeli komuś to nie odpowiada, to może sobie to przestawić na Expert Targeting Mode. Odpowiednikiem chyba każdemu znanego „bullet time” z Max Paine’a jest w RDR Dead Eye. Po wciśnięciu R3 kolory przybierają odcienie sepii, czas zwalnia, a w miarę rozwinięcia tej umiejętności dziurawimy przeciwników z co raz większą łatwością. Na szczęście nie jest to ciągłe, musimy w tym celu naładować pasek, który znajduje się z prawej strony mini-mapy poprzez zabijanie „niekolegów”.

rdr4.jpg

Co do sprawy A/V. Zapierające dech w piersiach krajobrazy, cykl dnia i nocy, zmienne warunki pogodowe i perfekcyjnie nagrane dźwięki strzałów z wszelakiej broni oraz tętent kopyt konia, czy to bruk, czy błoto i kałuża. Niesamowity jest również fakt, że twórcy zwrócili uwagę na zjawisko, kiedy uderza błyskawica . Autentycznie najpierw ją słyszymy, a potem widzimy. Kiedy podczas galopu obrócimy prawym analogiem kamerę i spojrzymy na naszą szkapę, widzimy jak cudownie odwzorowane są ciężko pracujące mięśnie.

Ten tytuł nie jest również pozbawiony paru bugów, mianowicie czasami koń znika na chwilę – zostają same lejce i siodło w powietrzu, albo czasami kiedy między cut-scenkami np. nasz bohater, w ramach przerywnika, kroczy chwilę do przodu, to zdarza się zwiecha(dokładniej to widać, jak postacie stoją w miejscu, kamerą można poobracać, włączyć menu, ale po wróceniu do gry postacie stoją dalej, zamiast odpalić dalszą część cut-scenki). Bywa to wkurzające, bo oznacza to koło minuty ciągłego gapienia się, nic więcej. Wkurzającymi sprawami wydaje się być fakt, że kiedy kuguar wyskoczy niespostrzeżenie z krzaków ma na raz naszego konia. Komu się to przytrafiło, ten wie, że strata w jednej chwili trójgwiazdkowego konia jest strasznie denerwująca. Kolejną kwestią jest fakt, że czasami po zagwizdaniu(aby przywołać konia), kiedy biegnę doń, on ucieka przede mną i trzeba jeszcze parę razy zagwizdać, żeby stanął w miejscu. Da radę też zauważyć, że tekstury się lubią doczytywać podczas zmierzania w ich stronę, jednak nie przeszkadza to, a jak tak, to w małym stopniu – na pewno nie na skalę tego, co działo się w Oblivionie. Czemu przejście przez rzeką sięgającą do klatki piersiowej bohatera kończy się zgonem? I jeszcze jedna sprawa: co do cholery robił ten Meksykanin w moim domu?

Gra pomimo tych bugów jest niesamowita i zaprasza do ciągłego obcowania ze sobą, trzeba przyznać, że robi to w bardzo udany sposób.

Plusy:

- duży świat

- jest co robić po skończeniu wątku głównego

- zakończenie

- krajobrazy

- klimat

- różnorodność i ilość zadań

Minusy:

- doczytywanie się tekstur

- sporadyczne bugi

- przyczajone kuguary

- słabe multi

Grafika 9-

Dźwięk 9+

Grywalność 10

Ogółem 9.5

  • Like 3

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Recenzja napisana bardzo przyjemnym i przystępnym stylem, nie dopatrzyłem się większych błędów, bo kto by się czepiał jakichś literówek czy przecinków ;p Szczerze mówiąc szukałem w recenzjach na tym forum inspiracji na zbieranie sumy na kolejną grę i to właśnie Twój tekst zachęcił mnie najbardziej:) mam nadzieję, że te kuguary i niedobiegający koń nie zajdą mi za skórę ;) jak już uporam się z RDR to poszukam kolejnego Twojego tekstu, kto wie? Może znów trafisz na mój gust:) Swietna recenzja, oby tak dalej:)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Dziękuję, ale powiem ci, że to jedna z moich recenzji, których nie lubię: jakoś "niewygodnie" mi się ją pisało, popełniłem sporo błędów, ale nie będę ich poprawiać, bo ona doskonale ukazuje skok jakościowy w moich pracach. Teraz piszę, IMHO, znacznie lepiej :)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Fajna recka, pewnie niedługo kupie RDR, tylko mam pewno pytanko, spostrzeżenie. Czy to nie jest tak że błyskawicę najpierw widzimy, a później słyszymy ? Światło jest szybsze od dźwięku. Na podstawie przerwy pomiędzy błyskiem a hukiem można określić odległość burzy od nas (circa). Pozdrawiam

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Fajna recenzja, jednak nie zgadzam się co do Słabego Multi. :D Wciągnęło mnie na parę ładnych kilkadziesiąt godzin, i nie narzekam, mimo, że brak Polaków (widziałem może jednego).

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

dobry singiel nie jest zły , gra ogólnie bardzo mi sie podoba (zamierzam ją kupić) , recenzja jest dobra : D , a co do multi nie wiem bo nie grałem :rofl:

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

×